Hello, I must be going




Op vrijdagmiddag zwerf ik nogal eens door de stad op zoek naar een doelwit voor een zoete inval. (Nou en? zou mijn oude redacteur Bart Kraamer, als dit een manuscript was, in de kantlijn hebben geschreven.)
Ik vermoed dat de zoete inval door "WhatsApp" een zachte dood aan het sterven is. Natuurlijk, de zoete invaller vraagt zich af of hij zich niet opdringt aan de ander, maar dat kan een mens zich in gezelschap altijd afvragen. Ik zette door met het argument dat de meeste mensen liever hebben dat er iets gebeurt, dan dat er niets gebeurt. Het mooie van een zoete inval is bovendien dat de ontvangende partij zonder verdere plichtplegingen kan weigeren of de inval ultrakort houden.
Hello, I must be going, om met Groucho te spreken.
Ik betrad het bedrijvenverzamelgebouw, waar mijn literair agent kantoor houdt. Het minimumvoordeel van het hebben van een literair agent lijkt me, is dat je een spontaan bezoekje bij haar zou kunnen afleggen op een vrijdagmiddag in oktober.
Bij de receptie niet één jong meisje, maar twee jonge meisjes. De een met krullen, de andere met golvend haar. Op het bureau talrijke gerechten in opengewerkt aluminiumfolie.
Het slagveld overziend, als ware ik van de Voedselinspectie, zei ik: 'Jullie zijn heel wat van plan.'
'Late lunch,' mompelde het meisje met de krullen, dat niet zozeer naast als wel achter het golvende meisje zat, en dat, dacht ik, de ander aan het opleiden was in het receptioneren.
Het meisje met het golvende haar droeg een opengewerkt bloesje dat een glimp bood van de tata die ze tussen haar borsten had laten zetten. Ik kon niet zien wat hij voorstelde. Ik denk dat het meisje wel wilde dat anderen zagen dat ze een tata had, maar niet wat die tata voorstelde. Dat was voor ingewijden. Eerst in Rotterdam-Zuid, nu in Amsterdam-Centrum. Een trend?
Ik vroeg of ze naar boven wilden bellen met de mededeling dat Viktor er was. Ik ging en ga er even vanuit dat mijn agent geen andere Viktors in portfolio heeft. (Opschieten! had Bart Kraamer erbij gezet in de kantlijn.)
'Viktor is er,' zei het meisje.
'Ha,' zei mijn agent, 'ik niet.'
Vrolijk zwierf ik verder.




2 opmerkingen:

  1. ben er ook dol op, meestal kon je voor niks, heel soms heb je beet en als je echt mazzel hebt tref je een verjaardagsfeest.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn