Niet moorden tijdens het eten

Ik ben nog niet aan boord van het oude romantische scheepje dat ons naar Vuurtoreneiland moet brengen of de cider, mij zo vriendelijk aangeboden door de alleraardigste ober, gaat tegen de vlakte op het stalen bovendek waar ik met drie dozijn medepassagiers van de ondergaande zon boven de Amsterdamse wateren wil genieten. Het glas patst uiteen in duizend stukjes. De cider zit op mijn zojuist gestoomde pak.
'Dat was mijn pak,' zeg ik, tegen niemand in het bijzonder.
De medepassagiers gapen mij zwijgend aan als in een absurd toneelstuk.
De Grote Vreugdebrenger staat met de schipper te kletsen als ik met plakbroek voorbij kom. 'Ik wil wijn,' voegt ze me toe, in de veronderstelling dat de cider bier was.
Bij de bar vraag ik om stoffer en blik. 'De scherven kunnen het water in,' zegt de ober. Mijn idee.
Als we ons hebben geïnstalleerd, en de boot met opmerkelijke snelheid koerst richting IJ-meer, maken we een praatje met onze buren, twee bolle dametjes van middelbare leeftijd (mijn leeftijd, dus) uit Missouri.
En wij maar denken dat we op een uitje zijn voor Amsterdamse insiders.
Ik kijk naar de worstige, gemanicuurde vingers van de goedlachse Amerikaanse. Haar nagels doen denken aan cocaïne-schepjes. 'We wisten niet dat het een romantische dinercruise was! Alle uitleg was in het Nederlands! Ik heb gewoon maar overal ja op geklikt op de website!' En nog steeds hebben ze geen idee.
'Op het eiland moeten we al onze kleren uittrekken,' zeg ik. 'Het menu bestaat uit gepocheerde schaap vooraf, als hoofdgerecht gefermenteerde schaap en gecarameliseerde schaap als toetje. Houden jullie van schaap?'
Nee, maar ze hebben het erg naar de zin. 'Amsterdam is a city like no other.' Een waarheid als een koe.
Bij het eiland aangekomen is de avond gevallen. Er hangt een esoterische sfeer. Alsof we toetreden tot een geheim genootschap.
'Wie gaat er vermoord worden vanavond?'
'Jij,' antwoordt de Grote Vreugdebrenger.
We krijgen een tafeltje toegewezen in het tot restaurant omgetoverde fort. 'Hier waren in 1870 negentig soldaten gelegerd,' vertelt de ober. 'Ze maakten onderdeel uit van de Stelling van Amsterdam, maar ze hadden niets te doen.' Slim: om vijandige schepen op afstand te houden was het water rondom volgestort met zand; op enkele plaatsen is het nog steeds niet dieper dan twintig centimeter.
Ik zie die vijandige schepen voor me, vastlopend in de verte.
Nu houdt de ondiepte de pleziervaart op afstand, vertelt de ober.
De menukaart is minimalistisch, men heeft moeite gedaan zo min mogelijk informatie prijs te geven over de gerechten, maar dat geeft niet, want ze smaken uitstekend.
Ik stoor me aan de luid-sprekende Brit aan de andere kant van onze eetzaal, die te veel gedronken heeft. De akoestiek van dit fort is matig. Als de glazen deur met een onheilspellende bonk dichtvalt, zeg ik: 'Daar komt de Vuurtoreneilandkiller.' Maar er komt geen killer. Er wordt niemand vermoord, vanavond, dus we zullen het met elkaar moeten doen. Dit lukt wonderwel. Goed voor de liefde.