Twee familiefeesten



Ineens begrijp ik, toegegeven: ik ben wat traag van begrip, dat ik twee familiefeesten achter elkaar heb gehad, beide in Rotterdam. Het eerste feest was in Hotel New York. Het tweede in Crooswijk, de armste postcode van Nederland (volgens het Sociaal Cultureel Planbureau althans, die zich op verouderde cijfers baseert, want de yuppificatie aldaar is in volle gang). De persoon met de hoogste maatschappelijke functie op het eerste feest was hoogleraar. De persoon met de laagste maatschappelijke functie op het tweede feest was concierge (of schrijver, natuurlijk). Aantallen tatoeages, voorzover zichtbaar natuurlijk, op het eerste feest: 1. Een kunstzinnige, op de onderarm van een nicht die op de kunstacademie zat. Op het tweede feest: 1, en wel bij een 81-jarige. Ik vroeg die 81-jarige hoe die tatoeage, bestaande uit een hartje met een pijltje erdoorheen, op zijn bovenarm, daar zo kwam. 'Dat zal ik jou eens vertellen, jongen,' zei de getatoëerde, Oom Gé genaamd. 'Ik was een jaar of 17. Ik was naar een voetbalwedstrijd van mijn broer wezen kijken, en daarna gingen we wat drinken in de kantine. Toen ik genoeg had gedronken, wist ik dat ik een tatoeage moest hebben. We gingen naar Tattoo Bob, of hoe hij heette. Hoe ik er op ben gekomen om een hartje met een pijl er doorheen te laten zetten, weet ik niet. En ook niet waarom er geen naam bij staat.' Wat vond zijn moeder ervan? 'Nou, die schrok wel. Ze zag het pas toen ik een keer uit de douche stapte. Mijn vader zag het nog veel later, want die werkte op de sleepvaart, die was nooit thuis. Toen hij thuis kwam was hij ook niet zo blij met mijn tatoeage, maar ja, hij zat er.'
Nog een verschil tussen de twee feesten: op het eerste feest werd beschaafd gedanst helemaal aan het eind, ook door het 84-jarige feestvarken, terwijl op het tweede feest werd gedanst helemaal aan het begin, door twee honden. Er was een huishond, en er kwam een hond op bezoek. Op hun achterpoten maakten ze een dansje, en daarna gingen ze grommen en vechten. Een boeiend schouwspel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn