Verkeerde boodschap
De Grote Roerganger deed een beroep op mij: onderzoeken of HifiKlubben een bescheiden tizie van onder de vijfhonderd euro in zijn assortiment had. Dat onderzoek mocht telefonisch, maar ik had goesting om het huis te ontvluchten dus rapporteerde dat ik helemaal naar buiten zou gaan en naar de winkel zou fietsen en daar zou gaan kijken hoe of wat.
Prima, zei ze, maar nog niets kopen. Alleen onderzoeken.
Ik was nog nooit bij HifiKlubben geweest. Zoals elke man heb ik een zwak voor apparatuur. De Freudiaan in mij heeft hiervoor een theorie, maar die zal ik u besparen. WELCOME LISTENERS stond er bij de ingang. Ik dacht, ik kom niet om te luisteren, maar om te kijken, maar gelukkig, zag ik vanuit mijn ooghoek, verkochten ze ook tizies.
De showroom was helverlicht en helemaal verlaten.
Hebben jullie misschien een kleine tizie van onder de vijfhonderd euro? riep ik tegen niemand in het bijzonder.
Jazeker, antwoordde een genadeloos opgewekte vijftiger met een grijze kuif, die op mij toesnelde. Hij bracht me naar de tizie. Er was niets aan gelogen, sterker: het was precies wat ik – herstel: de Grote Roerganger – zocht.
U treft het, want vandaag gaat er vijftig euro van de prijs af. Dus 429 in plaats van 479.
Ik moet even bellen met de Grote Roerganger.
De verkoper knikte begrijpend. Ik belde en bracht verslag uit. Zal ik hem kopen?
Nee! Absoluut niet! Dat heb ik je toch gezegd!
Ze hing op.
Als u hem nu koopt, zei de verkoper, die het telefoongesprek hoofdschuddend had aangezien, kunt u hem morgen weer terugbrengen. Geen centje pijn.
Ik kocht de tizie, denkende: als De GR hem niet wil hebben, hou ik hem voor mezelf.
Door de storm fietste ik terug met de tizie onder mijn arm. De GR zag me komen, opende de voordeur en beet me toe: Wat had ik nou gezegd? Ga maar weer terugbrengen. Wat ben je nou voor iemand? Ik zei, onderzoeken, niet kopen!
Ze sloeg de deur in mijn gezicht dicht.
Ik zocht een verklaring in de sterren, maar er waren geen sterren.
Toen ik de tizie in de gang had gezet, kwam de vijfjarige me troosten. Ik vind jou wel lief, hoor pappie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heerlijk - en toch fijn dat je geen sterretjes zag.
BeantwoordenVerwijderen