Unhappy ending

Najat Bouzid: Bain Maure

De sauna heeft een nieuwe eigenaar en die heeft meteen voor 1 miljoen verbouwd, dus dan ga je op de verschillen letten. Dit was er een: een  k l e i n  flesje water à €3,95. Misschien kan een Rotterdamse student economie berekenen of de marge op zo'n flesje hoger of lager is dan die op een XTC-pilletje. Dan het nieuwe interieur van het binnenzwembad. Links oosterse taferelen, rechts een moskee – herstel: Griekse taferelen. Het oosterse mag ook weer niet zodanig penetreren dat wij gaan denken dat er om het kwartier wordt opgeroepen tot gebed en het salafisme wordt gepredikt in de stoomkamer. Lag het aan mij of was het vandaag obesitasdag? Of is het vanaf nu elke dag obesitasdag? Niet zeuren, het buitenbad (30 C) was een stuk uitgebreid, maar je mag niet aan elkaar zitten, ook niet onder water, en dan gaat naaktzwemmen vervelen. De massage? De masseur had een leuk knotje. Toen ik zei of het ietsjes harder mocht, zei hij: 'Dit was het dan. U mag nu langzaam omhoog komen.' Een unhappy ending. Het restaurant was in zoverre vernieuwd, dat aan de kaart een tosti was toegevoegd, die met zoetzure chili-saus werd geserveerd. Desgevraagd liet de ober weten dat heel veel mensen die combinatie lekker vinden. Ik niet. De sauna's waren nog even heet als vroeger en dat was maar goed ook, want de sauna's kunnen ons niet heet genoeg zijn. Vandaar dat wij ons ook deze keer weer aanmeldden voor de opgieting. We werden als vanouds in brand gezet. Heel prettig. Nieuw echter was de muziek tijdens de opgieting. Normaal word je in dit soort oorden murw gebeukt met new age klanken die je naar mitrailleurvuur doen verlangen, maar nu was het een heusch stichtelijk liedekijn van, ik heb het nagevraagd, want ik kende die stem niet, Stef Bos. Wat 1 miljoen niet vermag, zoal.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn