Allemaal gelogen

Interview bij Snackbar Triomf, dit keer met Marjolijn de Cocq van Het Parool. Lieftallige vroeg zich af waarom ik zonodig interviews moet geven bij Snackbar Triomf, terwijl het ook bij, om maar wat te noemen, De Ysbreeker kan. 'Dichterbij, en de broodjes zijn beter.' Dat kan wel wezen, maar het gaat me niet om de broodjes, maar om de interviewer, en mijzelf, in de wereld die ik beschrijf in Dagboek van een postbode onder te dompelen – al is het maar voor even.
Ik was vroeg. Ik liep de zaak in en wilde met een biertje op het terras gaan zitten, toen mijn blik viel op een kastbibliotheek onder de toog. Nu hangt Amsterdam vol met kastbibliotheken, maar dat er ook een zou hangen onder de toog bij Snackbar Triomf had ik niet kunnen bevroeden. Ik spotte in de gauwigheid een Worthy, een Nabokov en een Springer. Ik koos voor de Springer en ging buiten in de zon zitten. Een verhalenbundel, voorafgegaan door een interessant diepte-interview met de schrijver-diplomaat. De titel? "Allemaal gelogen."
Het broodje kroket, dat we halverwege het gesprek lieten aanrukken, viel ook niet tegen. Maar van mijn voornemen, om mijn woordenstroom enigszins in te dammen, is niets terecht gekomen. Benieuwd naar De Cocqs filtraat.