Rip story



Pang-pang-pang. Pang-pang-pang-pang. Ik was weer wakker. Ik keek op de klok: 3.58 AM. Ik word, als ik de keus zou hebben, liever gewekt door een kreunende vrouw.

'Hoorde jij dat?' vroeg ik aan A.

'Ja.'

'Pistoolschoten, geen twijfel over mogelijk,' zei ik, alsof ik ervaring heb met pistoolschoten; quod non, in de negen jaar dat ik in gevaarlijke buurten woonde in Brooklyn ben ik nooit gewekt door pistoolschoten. (Ze waren er wel, ze zijn er tenminste een keer geweest, maar ik hoorde ze niet. Misschien was ik toen dover, of is New York lawaaiiger.)

'Geen deksel van een vuilnisbak?' probeerde A. nog, hoopvol.

Dat kon niet, de pangen volgden elkaar te snel op. Dat was niet te doen, zelfs niet door een stronken student met een ziek gevoel voor humor (die hebben we ook in het blok).

Een onwerkelijk diepe stilte daalde neer, alleen de storm was nog hoorbaar. Geen geschreeuw, niets. Alleen, na een minuut of tien, politie-sirenes.

Was ik bang? Ik geloof toch wel een beetje. Ik sprong uit bed om de balkondeur beter te vergrendelen. Misschien was de gunman in de gemeenschappelijke achtertuinen en zocht hij een schuilplaats in de slaapkamer van mijn kinderen, of die van ons.

Die middag, nog geen twaalf uur daarvoor, waren we namelijk al opgeschrikt door een schietpartij in de Vechtstraat, op pakweg tweehonderd meter afstand. Daarbij raakte rapper Bigidagoe zwaargewond; dezelfde rapper, weet ik nu, die in zijn laatste song rapt: Ik schiet alleen in hoofden, ik laat de armen over, en die in een ander clipje een pistool op de kijker richt.

Bigi kreeg 'dus' zijn trekken thuis. (Hoewel, hij leeft nog.)

'Zeker in de Diamantbuurt?' reageren de meesten. Dan leg ik uit: nee, gezellig aan deze kant van het Amstelkanaal. Dit deel van de Amsterdamse Rivièra is braaf, afgezien van wat ruige plekjes. Een paar jaar geleden hadden we hier in de buurt bijvoorbeeld een schietpartij met twee doden.

Eerst dacht ik: een rap oorlog in de Vechtstraat? Dat doet me erg denken aan die in de Verenigde Staten van twintig + jaar geleden, tussen Tupac en Notorious B.I.G. waar ik nog over geschreven heb, maar waarschijnlijk gaat het toch weer 'gewoon' om (drugs)geld.

'Allemaal rip stories,' weet mijn buurvrouw, die bovenstaande foto maakte.

Rip stories: afrekeningen van drugsdealers die (menen) bestolen (te) zijn door andere drugsdealers. Mooie titel voor een verhalenbundel, maar ik ga hem niet schrijven.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn