Thuisscholing, dag 1



'Hou je mond, idioot!' En: 'Blijf nou eens van mijn oplaadsnoertje af! Gebruik je eigen oplaadsnoertje!' Ook: 'Wat sluit jij je op in je kantoor? We moeten erbij blijven om vragen te beantwoorden!'
De eerste dag thuisscholing was geen onverdeeld genoegen voor deze leerkracht/schooldirecteur. Ik dacht dat alles vanzelf ging, maar niets gaat vanzelf, en al helemaal het onderwijs niet, zelfs niet als je je kinderen achter zelfredzame takenboekjes zet. Waar is Maria Montessori als je haar nodig hebt?
Het begon al toen ik opperde met de klas eerst een ommetje te maken, en daarna pas aan het werk te gaan. 'Meteen beginnen!' brulde mijn mede-leerkracht/schooldirecteur. 'Nee,' zei ik, 'eerst een frisse neus, we doen net alsof we naar school gaan door een rondje te lopen.' Woedend stapte mijn mede-leerkracht/schooldirecteur onder de douche, en ik met de klas de deur uit. 'Mag ik mijn camera meenemen?' vroeg de zesjarige. Tuurlijk. 'Mag ik mijn step meenemen?' Ook goed.
De zon scheen. Whatever.
Om 10 uur, toen de schooldag eindelijk van start was gegaan, en de pupillen met de tong tussen de lippen bezig waren, bleef de tienjarige steken in zijn verhaalsom. De lichaamstemperaturen van Joost, Evert en Marie moesten in een grafiek worden gezet, en daarna in een staafdiagram. Evert heeft vermoedelijk Covid-19 onder de leden, wilde ik zeggen, maar ik hield me in.
Na driekwartier verklaarde mijn leerkracht/mede-directeur eenzijdig de lessen voor beëindigd, stelde de twee zelfs al ijsjes in het vooruitzicht, terwijl ik dacht dat er nog wel een uurtje stilte bij kon.
Waar kan ik demonstreren voor een lagere werkdruk?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn