De tol der eerlijkheid

Lieftallige leest Dagboek van een postbode, in bed, terwijl ik aan tafel zit te werken. Op een gegeven moment hoor ik een vloek, het boek vliegt door de kamer, het bedlampje gaat uit. Ik probeer me voor te stellen welk fragment haar toorn heeft opgewekt.
'Dat jij een kaart met een zoen erop stuurt naar die secretaresse!' briest ze van onder haar dekbed.
'Ik heb er toch ook een naar jou gestuurd?' doe ik een poging tot damage control. 'En naar mijn moeder?'
Het is even stil.
Ik loop naar haar toe, zoek contact. ''t Wordt nog erger,' fluister ik. Maar toch ook weer niet zo erg, denk ik er achteraan, dat de wereld op instorten staat. Er zijn ergere dingen. Er zijn altijd ergere dingen. Maar, inderdaad, eerlijkheid komt met een prijs.
Goed, twee dagen later is haar toorn wel weer een beetje weggeëbd.
Ze ligt opnieuw in bed te lezen.
Terwijl ik bij haar in bed stap, mompelt ze: 'Smeerlap.'
Nu meen ik wel te weten bij welke passage ze is aanbeland.