Knipsels

Onbezoldigd herstelbezorgen door ruw bij het grofvuil gezette ex-postbezorgers. Gisteren deed ik het nog, in mijn eigengemaakte soep. Mijn bezorger had de straatnaam goed gelezen, maar van het huisnummer had hij geen chocola kunnen maken.
De wandeling was langer dan ik had verwacht, maar ik was opgetogen dat ik weer in mijn oude functie mocht optreden. Ik hoopte dat de adressant thuis was, want ik wilde meer van dit intrigerende pakket weten. Het betrof een licht beschadigde brown paper envelope uit Engeland met mickey mouse op de voorkant, plus een zelfgemaakte postzegel (dan heb je me) van een foto uit een krant die in het groot op de achterkant prijkte (zie boven). Zulke (onbedoelde?) mail art kan ik waarderen.
Ik belde aan. Een man van in de zeventig deed open, met een sympathiek, licht verfrommeld gezicht.
'Meneer, bent u .... '
Hij knikte.
'Dan heb ik een post voor u.' Tromgeroffel. Ik liet de envelop zien.
Hij zuchtte.
'Ah, van mijn oude legermaat in Noord-Ierland. Ja, u moet weten, ik ben internist, maag-long-darm, ik heb geneeskunde in Glasgow gestudeerd, mijn moeder is Schots, vandaar, die vond dat ik wel in het buitenland kon gaan studeren, en ik ken hem uit die tijd... We zaten samen in het leger... Ik beschouw hem als een van mijn beste vrienden... Om de zoveel tijd stuurt hij me een pakketje knipsels op... Je zou denken, ten tijde van internet is dit niet meer zo nodig, maar hij is een, hoe zal ik het zeggen, ja, een kluizenaar... Hij blijft me artikelen sturen die mij volgens hem interesseren, een paar keer per jaar, dit is de eerste zending van dit jaar... Ik stuur nooit iets terug... Als u mij wilt verontschuldigen, ik zit naar rugby te kijken.'