Ik was, na het zien van de film, benieuwd of Het leven is vurrukkulluk, de debuutroman van Remco Campert uit 1961, de tand des tijds nog kon doorstaan. Ik dacht dat ik het boek al gelezen had, maar wat ik zeker weet is dat ik het derde deel uit de sixties-trilogie, Tjeempie! of Liesje in Luiletterland lang geleden, ik denk dat ik vijftien of zo was, heb gelezen (het andere deel heet Liefdesschijnbewegingen). Die Tjeempie-vertelling scheen mij destijds nogal melig toe; nu heb ik niets tegen meligheid, maar ik kon me er ook weinig meer van herinneren dan dat Liesje op bezoek gaat bij enige schrijvers (het meerendeel herkende ik niet), al dan niet uit de kleren gaand, en dat de double entendres je om de oren vliegen.
Vurrukkulluk (4 u's!), dat zich afspeelt gedurende één dag in het leven van een stel vrienden, en een 'grijsaard' (een vervelende bijrol die ik in de film ook bijna niet kon aanzien zonder kromme tenen) in en rond het Vondelpark, blijkt achter de meligheid en de woordspelingen en fonetische spellingwijze (vaak samen: "seksjuweel", "viesziek"), gelukkig ook een interessante roman schuil te gaan, die nog steeds goed leesbaar is. Campert is hier en daar op dreef. 'Verhoudingen moeten kort zijn, anders zet verveling in, en uit verveling trouwen mensen.' En: 'Iedereen die in geluk gelooft is ongelukkig.' De intrige van het boek is minder strak dan die van de film; de vergelijking met een jazz-improvisatie is niet vergezocht. Knap hoe Campert de dikwijls zinloze (dwang)gedachten weergeeft die zijn personages hebben, bijvoorbeeld tijdens (zinloze) gesprekken, en hoe de vergeefsheid van alles overal doorheen sijpelt.
De film is een romantische comedy zonder randje, maar het boek wil meer zijn dan dat. Camperts roman is een op virtuoze wijze losjes gecomponeerde en geschreven, spot on weergave van de tijdgeest, waarin vrije liefde nog lang niet geaccepteerd was, maar wel werd afgetast (de seksscènes zijn naar huidige maatstaven ronduit braaf; die uit de film komen in het boek helemaal niet voor), en waarin 'jongvolwassenen' wellicht voor het eerst in de geschiedenis openlijk durfden anders te leven dan hun ouders hadden gedaan. Hedonistisch, nihilistisch, vurrukkulluk.
Campert vond het boek zelf bij herlezing in 2011 ook meevallen. (vanaf minuut 43).