Dickpic

Judith Bernstein: Cockman

Een ouwe kennis van me is ontslagen omdat hij dickpics had rondgestuurd aan secretaresses, stagiaires en andere vrouwelijke collega's die in zijn beleving lager op de sociale ladder stonden dan hij, en van wie hij, en dit vind ik het interessante gedeelte, geloofde dat ze daar prijs op stelden.
Of niet?
Waarom stuurt een man een foto van zijn geslacht naar een vrouw? Is dit simpel exhibitionisme, waarbij de man geilt op het idee van de blootstelling, en vaak ook dat van het afgrijzen van de ontvanger, of is er meer aan de hand, is dit een nieuwe vorm van 'versieren'?
Ik weet dat de gewoonte om dickpics rond te sturen niet tot bepaalde groepen mannen, of sectoren van de economie is beperkt. Ik herinner me een onderzoek naar grensoverschijdend gedrag onder doktoren en vooral ook vrouwelijk ziekenhuispersoneel, waarbij anekdotisch bewijs naar boven kwam over een mannelijke medicus die een dickpic stuurde onderaan een email over een patiënt. 'Hannah, kijk even naar de status van meneer Pieterman, wil je, en trouwens, wat vind je van mijn Pieterman?' (Waarschijnlijk zit er helemaal geen tekst bij een dickpic want dat is de strategie: shock and awe, net als de potloodventers van weleer.)
Als een op de tien vrouwen reageert, positief of negatief, dan is de dp succesvol geweest. Het zou me niets verbazen als 1 op de 100 vrouwen op de ontvangst van een dickpic reageert met een cuntpic of titpic. (Dit blogje gaat me heel veel hits opleveren, bedankt alvast daarvoor en kijk ook eens naar mijn boeken.) Schieten met hagel, dus.
Ik klets maar wat. Er moet als de donder onderzoek worden gedaan naar het rondsturen van foto's van geslachtsdelen. Het waarom, het hoeveel en wat er aan te doen – if anything.
Overigens heb ik wel, om meer dan een reden, medelijden met mijn ouwe kennis. Als hij slim is initieert hij dat onderzoek en maakt hij zich op die manier alsnog nuttig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn