Social driver (2)

Vandaag bijna frontaal tegen een echte auto aangereden. Ik sprong op de rem en slipte over het natte asfalt. Het scheelde een haar. Gelukkig zat er geen hoogbejaarde passagier naast me. Met een pokerface schoot ik de stoep op en vervolgde mijn weg.

Dat is het mooie van het social driverschap: alles mag, want gehandicaptenvervoer.

Toch kneep ik hem. Vorig jaar reed een social driver tegen een tram: total loss. Ik durf niet te vragen of ik verzekerd ben. 

Later op de dag, ik sta vast op de Gerard Doustraat – tegen het verkeer in, uiteraard –, blijf ik haken achter een gele betonnen balk, waarmee mijn parkeerplaats is afgebakend. Dit geeft een flinke knal, maar goddank geen schade.
Hoe zou het voelen om als vrijwilliger te worden ontslagen?

Op het adres in de Rivierenbuurt waar ik normaliter Ina ophaal wordt niet open gedaan. Ik zit verkeerd, Ina is bij de tandarts op de Rooseveltlaan. Ik scheur daar in de stijl van Mr. Bean heen. Ina is verwonderd dat ik 1 minuut te laat ben, want normaal ben ik tien minuten te vroeg. Als ik haar krukken in de achterbak heb gedeponeerd en zij zich naast mij heeft vastgegespt, zegt ze: 'Niet te snel over de bobbels, anders doet het zo'n pijn aan mijn heupen.'

Ik herinner me een instructie die ik kreeg toen ik voor het eerst achter het stuur plaatsnam: 'Altijd defensief rijden.'