Gebruikt

Uwe Wenzel: Rollator

Ik ben boos op M. Waarom ben ik boos op M.? Wacht, ik ben niet boos, je kunt niet boos zijn op een vriendin van negentig. Ik ben enigszins ontstemd. Teleurgesteld, zeg je dan geloof ik. Of moet ik zeggen dat de grenzen van de participatiemaatschappij zijn bereikt?
Vanochtend had ik haar aan de telefoon, en gisteren en eergisteren, voor de zoveelste keer had ze me gebeld met een verhaal over haar telefoon die het niet deed. Dit vond ik ongeloofwaardig. Ten eerste als je telefoon het niet doet, hoe kan het dan dat je belt? Ten tweede: koop een nieuwe telefoon, ik ben geen telefoonwinkel. Ik kreeg sterk de indruk dat het haar helemaal niet om die telefoon te doen was, maar om mij. Ze zocht naar een smoes om mij zo snel mogelijk naar haar appartement te dirigeren. Terwijl ik daar net was geweest, samen met mijn partner in crime, Bonnie, om haar bed te verschonen. Ik had namelijk unilateraal bepaald dat dat hoognodig moest gebeuren, en dat kon ook net even, omdat ze uit logeren was.
'Je gebruikt me,' zei ik. Ik schrok zelf van de formulering, ik geloof niet dat ik dit ooit tegen iemand heb gezegd (tegen mij is het daarentegen wel vaak gezegd, dacht ik).
'Ik jou gebruiken? Neeeeeeee.'
'Zo voel ik het. En dat gevoel is onbetwistbaar.' Ik klonk inmiddels als een bakvis in een driestuiverroman. 'We hebben je bed verschoond en geloof me, dat was geen overbodige luxe, en je hebt niet eens de moeite genomen ons daarvoor te bedanken. Dat vind ik niet correct.'
Stilte.
'O. Nou. Ja, maar er was ook zoveel aan de hand, ik kwam hier thuis in een enorme toestand, en...'
'Ja. Maar ik kom wel zo snel als ik kan je telefoon repareren hoor,' haastte ik mij toe te voegen en verbrak de verbinding.