Uitzitten

Een vriend die ik al lang niet meer heb gesproken belt opeens. Ik vraag hoe het met hem gaat. Hij klaagt dat zijn vrouw haar onzekerheid vertaalt in woede, en dat hij daar hoorndol van wordt. 'Iemand wees me daarop. Ik had haar gedrag zelf nog nooit zo geanalyseerd, maar het is waar. Ik word gek van die woede. Het enige wat ik wil is af en toe de liefde bedrijven en een goed gesprek. Wat ik nu krijg is dag in dag uit toorn... Zij belaagt me met haar argumenten... Ze wil in alles gelijk hebben... Ik krijg natuurlijk de volle laag... Wij passen gewoon totaal niet bij elkaar. Dat wist ik al vanaf het begin, maar goed, we hebben de kinderen... Als we het nog een paar jaar uithouden met elkaar... Als. Ik weet niet eens of we dat wel redden...' Ik vertel hem over een andere vriend, net zoals hij getrouwd met kinderen, die het polyamoureuze experiment aan is gegaan. De klagende vriend zucht diep. 'Wauw. Nou. Ik weet niet. Dat staat allemaal ver af van me. Ik moet dit huwelijk uitzitten, ben ik bang, en dan hopen dat er tegen die tijd nog een nieuw hoofdstuk voor mij in zit.'