Dat had de titel kunnen zijn van een novelle van, ik noem maar iemand: – nee, laat ik dat niet doen, maar het zou wel degelijk de titel van een novelle kunnen zijn. En niet alleen dat, het zou een waar gebeurde novelle kunnen zijn, maar dan heet zoiets geloof ik een long read.
Van het bestaan van Matthieu Smakman was ik tot een paar dagen geleden niet op de hoogte, maar toen iemand zijn naam noemde en ik begon te googelen, vond ik het moeilijk om op te houden met googelen. De feiten zijn gauw opgesomd: gezette vijftiger met onblusbare ambitie en dito can do mentaliteit keert terug uit Frankrijk (waar hij eerder, zoals door het programma Ik vertrek vastgelegd, in Normandië met vrouw en kinderen een landgoed had opgeketst) om een zelfvoorzienende 'kolonie' te stichten op een tochtig stuk boerenland nabij Purmerend. Dit mislukt, zoals vastgelegd door Frans Bromet, maar Smakman strijkt neer in Exloo om daar een whiskey-stokerij op te zetten (onder de beroerde merknaam Turv). In het laatste shot van Bromet zien we Smakman met volle jezus-baard, een kleine ingreep die hem in een totaal ander mens omtovert. Flash forward naar 2017: Smakmans stokerij, alsmede zijn boerderij die te koop stond, brandt tot de grond toe af. Vrouw en kinderen zijn gevlucht, maar, zo blijkt later, de tragicus zelf is bij de brand omgekomen. Wat is gebeurd? Wat dreef Smakman? Heeft deze voormalige 'slager van het jaar' zichzelf in de vernieling gedraaid, of hebben de vijanden die hij in de loop der jaren had verzameld dat gedaan? Een intrigerend personage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn