Scheef



Bij de kerstbomenverkoop kom ik mijn pianostemmer tegen. 'Ik heb een probleem met mijn piano, een van de toetsen zit vast en hij moet hoognodig gestemd worden.'
Hij gaat kijken of hij tijd heeft. Hij vertelt dat zijn vriendin in januari is overleden aan alvleesklierkanker. 'Het wordt mijn eerste, nou ja...' begint hij.
'Alenige?'
'Ja, eh... kerst.'
Ondertussen wordt voor mijn ogen het kruis onder de boom getimmerd. Scheef, naar mijn idee, maar ik ben te afgeleid, en te lui, om er een punt van te maken.
Thuisgekomen zet ik de boom neer. Scheef. Niet zomaar scheef, Pisa-scheef. Ik trek aan de ene kant, duw aan de andere, plaats diverse objecten onder het kruis, maar nog steeds: scheef. Deze scheefte vereist grovere maatregelen. Ik kantel de boom en begin de stam een eindje hoger door te zagen, voorbij de scheefte, totdat ik op iets hards, iets ondoordringbaars stuit in het hart van de boomstam: de spijker. Als ik het kruis eraf probeer te hameren, sla ik het tot moes.
Ik heb nu een scheve, half doorgezaagde boom en een kapot kruis.
Ik haat de kerst nu al, en hij is nog niet eens begonnen. Maar: wat te doen? Die spijker krijg ik er niet uit. Bovendien heb ik dan nog steeds een nieuw kruis nodig en dat zagen viel me ook zwaar.
Met hangende pootjes keer ik terug naar de kerstboomverkoper en plemp de gemaltraiteerde boom, die al helemaal nergens om gevraagd heeft, voor zijn voeten. 'Sorry maar ik weet het even niet meer.'
Hij trapt zijn peuk uit. 'So, daar saan we dan moai kloar meej, hè.' Hij zaagt het ding kaarsrecht af en slaat er een nieuw kruis onder.
'Wat krijg je van me?'
'Nee jôh, is goed so.'
Op de terugweg, met de boom in mijn nek, vraag ik me af of ik mijn pianostemmer had moeten uitnodigen voor kerst.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn