De bloedkraan

Maxime André Taccardi

Hoe het gaat? Nou een hele toestand, hoor, ik heb net mijn kies laten uitsnijden, dat was een gedoe. Uitsnijden ja. Niet trekken: snijden. Mijn tandvlees was alsmaar verder opgetrokken en op een gegeven moment moest die kies eruit... nee, niet ontstoken, maar hij moest er wel uit... Geen lamme kaak meer nu, dank je wel voor de belangstelling, de verdoving is uitgewerkt, maar daarvoor is pijn in de plaats gekomen. Ik slik wel pijnstillers maar die helpen amper... Godsamme zeg... maar gisteren had ik een ander probleem, ik bloedde als een rund, en de tandarts – prima tandarts daar niet van – had nadat hij de wond had dichtgenaaid een soort van tampon in het gat gestoken, om het ergste bloed te stelpen. Goed, zit ik thuis op de bank, een beetje bij te komen, vliegt die totaal met bloed doordrenkte tampon ineens uit mijn mond, waardoor de bloedkraan weer wijd openstaat... Net op dat moment kijken er een stel van die werklui naar binnen, mijn flatje in, ze zijn al weken bezig met de gevel, nou en die zien hoe het bloed uit mijn mond gutst, dat moet een gezicht zijn geweest! Ik schaamde me diep. Ze roepen: mevrouw nou toch! Wat is er aan de hand? Dat ziet er niet zo best uit. Moeten we uw kinderen bellen? Ik zeg nee, aan mijn kinderen heb ik niets in dit geval... 112 dan? Nee, ook niet! Laat maar! Ik probeer met handen en voeten duidelijk te maken, want ik kan natuurlijk nauwelijks praten, dat ze niks kunnen doen, ik kan moeilijk vragen of ze een schone tampon terug willen stoppen in dat gat... Nou, uiteindelijk lieten ze me maar met rust... En nu? Ik kan niks eten, uit angst dat ik die wond openrijt en de bloedkraan weer open gaat. Yoghurt ja, maar je kunt niet de hele dag yoghurt eten, dan komt de yoghurt je echt de neus uit... Soep. Ja. Soep. Maar dan moet ik wel zorgen dat die soep voedzaam is en niet te heet... nou ja, ik geloof dat het ergste nu wel achter de rug is; hoewel, zeker weten doe je het nooit.... maar jongen, hoe gaat het eigenlijk met jou?