9. Project Geluk

Hundertwasser, Le jardin des morts heureux

Ik was net veertig godbetert! Wat was nou veertig, in het huidige tijdgewricht? Veertig was het nieuwe veertien. Met mijn gezondheid, die, los van een slechte rug en dito tanden, eigenlijk nog behoorlijk goed was, en ook beter werd, want het ondernemen had zijn tol geëist, en ik was de laatste jaren weer fanatiek gaan wielrennen, zou ik als ik zo doorging met gemak de negentig halen. Dat betekende dat ik nog niet eens op de helft was.
Ik had dus eigenlijk nog wel een laatste verzoek, nu ik erover nadacht. Het verzoek om nog even te blijven leven.
Ik werkte niet meer, dat was waar, ik was aan het oogsten. Veertig was misschien wat jong om te oogsten, maar daar kon ik weinig aan doen. Mijn onderneming, die ik in tien jaar tijd uit de grond had gestampt, werd overgenomen voor een bedrag waar niemand die kon rekenen nee tegen had gezegd. Mij werd ook specifiek te kennen gegeven dat ik achterover kon gaan leunen, me ab-so-luut niet meer met mijn geesteskind hoefde onledig te houden. Ik leefde, met andere woorden, als een keizer.
Geen kinderen, inderdaad, die waren erbij ingeschoten. We waren vergeten ons voort te planten, zeiden we tegen vrienden die, laat op de avond, bij een glas cognac, durfden te vragen: 'Waarom hebben jullie eigenlijk nooit kinderen gekregen?'
'Zeg jij het maar Enna.'
Enna: 'Zijn we vergeten.'
Vrienden. Ja – om vrienden was het allemaal te doen volgens de moderne psychologen, wat het Project Geluk betrof. Het contact met vrienden, etentjes, samen fietsen, uitjes met de jaarclub, dat waren de dingen die zoden aan de dijk zetten in Project Geluk, zoals het leven zich liet samenvatten. De rest was ruis.
Had ik vrienden? Enna had vrienden. Bettina bijvoorbeeld, ik hoorde haar keffertje beneden keffen.
Wanneer zou ze de moeite nemen om boven te komen kijken, vroeg ik me af. Wanneer zou ze zich afvragen wat ik, haar man, heer des huizes, netto waarde ettelijke tientallen miljoenen, met die twee vreemdelingen aan het doen was? Of wat zij met mij aan het doen waren?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn