Het is ingewikkeld

In ruil voor mijn hand- en spandiensten voert mijn 90-jarige vriendin M. mij met verhalen. Zoals het verhaal van de bruiloft van haar dochter in Londen. Het was haar tweede bruiloft. Uit haar eerste huwelijk, met een volgens M. a-seksuele man, had ze toch nog een zoon overgehouden, die toen 8 was. De zoon was tegen het tweede huwelijk. Hij kwam niet uit zijn kamer. Hij had de gordijnen gesloten en weigerde zijn schoenen aan te trekken. Alles om de boel te traineren. Uiteindelijk kwamen ze een uur te laat in de kerk, het volgende bruidspaar stond al ongeduldig in de coulissen te wachten.
De vader van de bruid, tamelijk noodzakelijk bij een Britse bruiloft, omdat hij zijn dochter moet weggeven, schitterde door afwezigheid. Misschien had het ermee te maken dat hij uit Australië moest komen. De moeder had gezegd: als het aan mij ligt dat je niet komt, dan trek ik me wel terug, zodat onze dochter een behoorlijke bruiloft kan hebben, maar hij zei: 'Nee, het is te emotioneel voor me.'
M. had ook moeite met het huwelijk. De man met wie haar dochter ging trouwen had op zijn 29ste drie kinderen bij drie verschillende vrouwen. Dat toonde weliswaar aan dat hij niet a-seksueel was, maar hoelang zou hij het deze keer volhouden?
Halverwege de plechtigheid beende M. de kerk uit, omdat ze anders haar vliegtuig zou missen. Dat heeft haar dochter haar lang kwalijk genomen. Bij thuiskomst had M. pijn aan haar enkels en voeten, omdat ze te hoge hakken aan had gehad.
Het huwelijk houdt ondertussen nog steeds stand. De zoon is nu in de twintig en, als de voortekenen niet bedriegen, a-seksueel.