 |
| William Wegman |
Veere, maandag 7 mei, 2018. Het gezelschap bestaat uit vier volwassenen en vier kinderen. Het doel is lunchen bij het restaurant aangeraden door culinaire kennissen en dat weliswaar geen ster heeft, maar dat wel is opgemerkt door Guide Michelin, zo blijkt uit plakkaten aan de gevel, en volgens weer andere plakkaten door Misset is uitgeroepen tot hebbende het op een na mooiste terras van Nederland. Probleem: er is niet gereserveerd. Het geaccidenteerde, zonovergoten terras met uitzicht op het St Tropez-achtige haventje zit vol. Het dienstdoende personeel is welwillend, maar er is geen plek. Hoog boven op het terras, in de weldadige schaduw, verzamelt zich een gezelschap dat w e l heeft gereserveerd. Omkeren? Dat ware verstandig geweest, minder stressvol ook, maar de jarige doesn't take no for an answer. We parkeren onszelf en de kinderen aan drie aaneen geschoven tafeltjes in de schaduwloze rookhoek. De kinderen klagen over hitte en worden ten minste drie keer verplaatst naar andere stoelen. 'Verzeihung für die Stuhl Tanz,' mompel ik tegen de Duitsers achter ons. Als voor het gemak vier dezelfde drankjes voor de vier kinderen worden besteld beginnen twee van hen te steigeren en te jammeren over zoveel onrechtvaardigheid, enzovoorts enzoverder tot in de eeuwigheid amen. Ondertussen blijkt er elders, onder de parasols, ruimte vrij te zijn gekomen, naast een hevig getatoëerd stel met twee mastiffs ter grootte van kalveren, die liggen te slapen op de koele tegels. We verhuizen. Nu begrijp ik de kommen met water die her en der over het terras staan; dit is een hondvriendelijke tent. Als ze opstaan, de mastiffs bedoel ik, reik ik met mijn hand naar hun bekken, terwijl ik bij een van de baasjes informeer 'of de mastiffs ook handen lusten'. Dit blijkt niet het geval. Toch krijg ik een uitbrander van een lid van het gezelschap wegens roekeloos gedrag; ik snauw terug. We eten en het smaakt, maar de sfeer was ooit beter. Nadat we betaald hebben, lopen we om het haventje terug naar onze auto's. Onder de ruitenwisser van de mijne vind ik een parkeerbon à €109.
