 |
| Chad Person |
'Just curious: wanneer bent u van plan de stop eruit te trekken?' Het was Onvlee opgevallen dat Just steeds vaker spot in zijn stem liet doorklinken, die hem zo bekend voorkwam. Had hij het afgekeken, kleefde het de beroepsgroep aan of zat het in de genen? Hoe dan ook, een spotter wist zelf doorgaans waar de spot ophield en de ernst begon, maar voor de ontvanger van de spot, het lijdend voorwerp zogezegd, was dit niet altijd even duidelijk. Dat hield het spannend, inderdaad, maar hoeveel spanning kon een ongeneeslijke bouwmeester nog verdragen van zijn eigen zoon? Over de verdwijning van de therapeut Ard had Just bijvoorbeeld opgemerkt, matter of factly, dat 'het probleem zichzelf had oplost'. Onvlee kreeg niet meer uit hem dan dat. Misschien wilde hij ook niet meer uit hem krijgen. Just zong de laatste dagen, wanneer hij zijn vader verschoonde, waste, zijn medicijnen en te eten gaf, in bed legde enzovoorts, een Beatles deuntje, dat, zoals menig Beatles-deuntje, zo besmettelijk, zo penetrant, dat het nu in Onvlee's hoofd ronddanste, om de hoofdpijn heen. Toen Onvlee zich in de mediaroom had geïnstalleerd achter zijn computer, en I need a fix cause I'm going down googelde, bleek het te gaan om Happiness is a warm gun. Viel dat te rijmen met Lidwina's deuntje, Happiness is the truth? Zoiets hing af van de interpretatie. Maar het was academisch, want Lidwina's deuntje was allang weggespoeld, samen met de rest van het badwater. Tenslotte had Onvlee zijn zoon geantwoord: 'Ik kan net zo goed aan jou vragen hoelang jij van plan bent te blijven.'
Mooie episode.
BeantwoordenVerwijderen