'Mais Monsieur Groeninx van Zoelen, c'est absolument normal, hein?' roept de aimable horlogier in Pézenas uit met Groeninx van Zoelens 1900 euro kostende vintage horloge dat vijf minuten voor loopt in de hand. 'Het is een dertig jaar oud horloge, daarvan kunt u niet verwachten dat het precies gelijk loopt! Dat is niet realistisch!' Natuurlijk eindigt het dispuut met de aimabele horlogier ermee dat er geen ruilmogelijkheid is, en niet alleen omdat Groeninx van Zoelens Frans niet goed genoeg is voor disputatie. Hij had op wat coulantie gerekend, maar er blijkt geen coulantie te zijn. Groeninx van Zoelen heeft niet gebriest, hij heeft geen rode blaasjes op zijn babyface, deels wellicht omdat hij voor een keer de raad van de niet-inwonende vriendin heeft opgevolgd – de vriendin die nu overigens wel haar facebookpagina's zit bij te werken op zijn computer in de glazen kubus – en naar Beziers is gevlogen en vandaar een huurauto heeft genomen. Hij zou wel zien waar hij overnachtte, zei hij. Misschien bij familie. Misschien nam hij een hotelletje. Dat kon er nog wel af, zei hij, want hij zou de volgende ochtend meteen weer terugvliegen naar Amsterdam. Alles bij elkaar, dacht hij, zou hij niet langer dan 36 uur op pad zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn