Gesprekken met mijn schildpad (4)



Koosje?

Wat nu weer? Kan het niet eens afgelopen zijn met die gesprekken? Ik probeer hier mijn – inderdaad nogal schamel – bestaan als huisdier op te bouwen, maar jij wil de hele tijd praten. Kun je niet met je vrouw praten? Of met die Gesprekspartner van je sinds, wat is het, '83?

Ik wil je complimenteren met je eerste landing.

Op dat stomme eiland van je?

Jouw stomme eiland dan toch. Je schuifelde eindelijk de oprit op. Waar hij voor bedoeld is. De kinderen kwamen me uit mijn kantoor halen om me getuige te laten zijn van deze mijlpaal.

Richt de felicitaties maar tot jezelf dan. Of tot je kinderen.

Niet zo nukkig, K. Zo erg is het allemaal niet. In de dierenwinkel zat je met zijn dertigen opeengepakt in een kale bak. Hier heb je het rijk alleen.

In de dierenwinkel heb je niet om de haverklap te maken met hebberige meisjeshandjes en jongenshandjes die je om de haverklap oppakken, gewoon omdat het kan.

Kreeg je niet een mooi kusje op je schild van mijn dochter? Wanneer kreeg je het laatst een kusje op je schild?

Wanneer kreeg jij voor het laatst een kusje op je schild?

Oké. Je hebt je dag niet.

Ik was niet zo blij met die bossages die je zonder enig overleg in mijn bak plantte. Stel voor: je zit rustig in de tuin de krant te lezen en er daalt ineens een eik uit de hemel neer. En dan nog een. En waarom? Nu zie je me niet meer, waar het toch allemaal om te doen is. Ik ben jullie raamprostitué.

Rustig maar, een bos hebben we alweer weggehaald. Jij vreet toch alles op.

Qua eetlust lijk ik op een mens.

(...)

Sorry dat het ineens koud werd vanmiddag.

Ik dacht even dat je me in winterslaap probeerde te krijgen.

Zoonlief had per ongeluk de stekker van de verwarming eruit gehaald om te kunnen gamen. Het zal niet meer gebeuren... Hoewel... met lagere temperaturen groei jij minder snel je bak uit, heb ik ergens gelezen.

Wat heb je toch een praktische geest.

(zwemt weg)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn