Bericht uit de hel

De plek van de eetproef en de ijsput

Frappante overeenkomsten tussen de hel die student en Reuzegom-feut (bij de Vlamingen 'schacht' genaamd) Sanda Dia bij diens ontgroening (doop) doormaakte en die van Mulder, het fictieve lid van het fictieve gezelschap Multatuli die ik liet sterven in mijn roman Het dispuut. Mulder werd gestraft voor diens recalcitrantie, Dia werd gestraft omdat hij te dronken was om rozen te verkopen.

Om maar meteen tot de onsmakelijkste kern te komen: het 'poephappen' dat ik had verzonnen, heet bij Reuzegom 'eetproef'. Op een gegeven moment, lees ik in de huiveringwekkende reconstructie die Het Nieuwsblad (gratis te lezen na registratie), maakte van het drama op 4 en 5 december 2018, kregen de feuten niet alleen 'geblenderde muis' te eten, een aal, en een levende goudvis (die met behulp van visolie weer diende te worden uitgekotst), maar vond een van de ouderejaars het ook nodig om zijn behoefte te doen op de studenten, die op dat moment in een zelfgegraven put zaten, halfnaakt, tot hun middel in ijskoud water.

Dat er ook af en toe over ze heen werd geürineerd was standard practice. 'Daar deed iedereen aan mee.'

De onderkoelde (uiteindelijk was zijn lichaamstemperatuur 27 graden) en uitgedroogde (door de grote hoeveelheden zout in de visolie die hij gedwongen werd te drinken) werd Sanda door zijn meerderen eindelijk naar het ziekenhuis gebracht, maar overleed daar uren later door meervoudig orgaanfalen.

Naast de 'eetproef' en de ijsput was er nog een gruwelijk element in de ontgroening van Reuzegom: het hermetisch dicht tapen van alle waterkranen in Sanda's 'kot' de nacht ervoor, nadat hij stomdronken was gevoerd. Dit om te voorkomen dat hij water zou drinken om zijn kater tegen te gaan. Wie zoiets bedenkt, is 'rijp voor de vuilbak' zoals een van de schachtmeesters zegt over de feuten.

Voor de nabestaanden van Sanda Dia lijkt mij het meest onuitstaanbaar en onrechtvaardig de doofpot-routine die volgde op het 'accident' ('onfortuinlijk incident' in Het dispuut), het sluiten der rijen, die er toe leidde dat dit bericht uit de hel bijna twee jaar onder de pet bleef, en de gerechtigheid naar het zich laat aanzien nog langer op zich laat wachten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn