 |
| Foto-onderschrift |
Ik was nooit in Barneveld, maar gisteren moest ik er zijn, dacht ik. Bij de afslag Barneveld viel me een bord op in het weiland, 'Weet wat je zegt'. O ja, land van het Woord. Ik kende Barneveld alleen van de oud-bibliothecaresse, die er geboren is, en toen ze ertoe in staat was niet wist, geloof ik, hoe snel ze er weg moest komen.
Kunst op de eerste rotonde: kleurig geschilderde kippen, een paar maten groter dan levensgroot. Kunst op de tweede rotonde: een rode houten stoel, klassiek model, vele maten groter dan levensgroot, bovendien enigszins gekanteld – hoeveel ingezonden brieven heeft d a t opgeleverd?
Ik was er nog niet, want op de derde rotonde stak, op nog weer grotere schaal – de rotondekunstenaars steken elkaar hier de loef af –, de kop van een hamer uit de grond. Kunst, geen twijfel over mogelijk, gesponsord door een bedrijf dat adverteert met de slogan: wij maken van jongens mannen. Het werd tijd.
Uit de verkiezingsposters leidde ik af dat dit een SGP-gemeente is. Een zegen voor de gemeenschap, of een vloek? Mogelijk beide.
Ik parkeerde op een troosteloos parkeerterrein, liep een troosteloos gebouw binnen kreeg te horen dat ik verkeerd zat.
Godverdomme, ik moest in Nijkerk wezen. (Wordt niet vervolgd).
Jammer dat Nijkerk je niet tot een vervolg kon uitlokken. Ik viste er wel eens met vriendjes in de Arkervaart, vooral veel brasem toentertijd. Vanuit Leusden fietsten we niet via Barneveld maar via Hoevelaken. Meer dan weilanden waren daar niet te zien. De kippenboerderijen van Barneveld vonden wij een welkome afwisseling, voor mij deden die afgegrazen vlaktes met kippetjes zelfs een beetje aan de Amerikaanse prairies denken. Maar ja, wat wist daarvan.
BeantwoordenVerwijderenVoor het vervolg, leze mijn forthcoming roman.
BeantwoordenVerwijderen