Hartsvriendin

Image result for madelief verelst
Madelief (Verelst) in Krassen in het tafelblad


'Pappa, mag ik naar de kroeg? Met Annelies?' Mijn vijfjarige dochter staat voor me, dreinend, hoewel ik nog niet eens de kans heb gekregen om haar voorstel tot me te laten doordringen. Ik ging zelf ook vroeg naar de kroeg, hoewel misschien niet op mijn vijfde, maar zeker niet nadat ik mijn ouders om permissie had gevraagd. Ik ging van die permissie uit.
'Ja, hoor. Tuurlijk... En jij bent Annelies?' vraag ik aan het meisje, een stuk ouder, met een oversized bril op haar neus en lang, sluik haar. Ze doet me niet zozeer aan Pippi Langkous als wel aan Madelief (de oudere versie) denken. Ze knikt. Ze wacht op woensdag altijd in de kroeg tot haar vader haar komt ophalen.
We staan bij de 'houten speeltuin'. Ik had mijn dochter al met een groter meisje zien spelen. Ook hadden ze elkaar al omhelsd (lees: had mijn dochter Annelies omklemd). Nooit eerder had ik mijn dochter, of wie dan ook, zo snel een hartsvriendin zien maken.
'Welke kroeg? Die daar op de hoek? En daar gaan jullie appelsap drinken?' vul ik het scenario zodanig in, dat dit mij geen hartverzakking geeft. Annelies knikt opnieuw. Even flitst het door me heen dat Annelies onderdeel uitmaakt van een pedo-ring, of iets nog veel ergers, maar die gedachte duw ik opzij. Dit is de stad. Een stad leeft van onwaarschijnlijke ontmoetingen en bijbehorende avonturen, zoals deze. Ik wil mijn dochter de stad niet ontzeggen.
Als ik even later bij de kroeg ga kijken, staan ze daar: mijn dochter en Annelies, met een flesje, en een euro, die ze naar eigen zeggen uit de automaat hebben gevist. Een man met piekhaartjes en een ring door ieder oor staat zwijgend te roken.
'Is je vader er al?' vraag ik.
Annelies wijst met rollende ogen op de rokende man, die zijn zwarte tanden bloot lacht. Het is even stil. Annelies springt hoog in de lucht om haar vingers door zijn piekhaar te halen, een onverwacht filmisch moment.
Hopelijk krijgt mijn dochter Annelies ooit nog eens te zien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn