 |
| Vintage mexicaanse vingerhoed |
In de wachtkamer van mijn lijfarts – mijn nieuwe, de oude nam na 30 + jaar afscheid; en trouwens het zijn er drie – hangt een papiertje met informatie over sterilisatie (man). Zo'n papiertje heb ik daar nooit eerder zien hangen. Mannen kunnen zich bij de huisarts laten steriliseren, lees ik, dan wordt de ingreep door de verzekering vergoed. Een reden om je als man te laten steriliseren, lees ik vervolgens, is dat je je vrouw de anticonceptie uit handen wil nemen. Allemaal goed nieuws. Maar w i l ik me laten steriliseren? Een existentiële kwestie. Op de vraag: kinderen? zou ik geneigd zijn naar mijn voorhoofd te wijzen, maar aan de andere kant: who knows? Nobody knows anything. Ik weet nog niet eens wat ik morgen zal e t e n , laat staan of ik volgend jaar misschien niet toch een sterke behoefte voel om me voort te planten omdat ik dat beter acht voor de mensheid en lieftallige en ik onze nieuwsgierigheid naar wat onze genetische mix nu weer voortbrengt niet langer kunnen bedwingen. En dan nog iets: mijn bijgeloof. Op het papiertje staat dat de ingreep 'geen gevolgen heeft voor de seksualiteit'. Dat haal je de koekoek. Dat zeiden ze van besnijdenis ook. Je maakt mij niet wijs dat een dam opwerpen in een natuurlijk systeem waardoor een deel van het sperma doodloopt, – het belangrijkste deel, mind you –, de 'lustbeleving' (vooral die in je hoofd) niet op enigerlei wijze beïnvloed. Allemaal veel gedoe voor een vingerhoedje stijfsel trouwens, om nog maar eens met de Klisjeemannetjes te spreken, maar toch. God zit in de details.
