'Visioenen achter de ogen'



Tijdens mijn ochtendwandeling rond de Grote Markt – men was druk bezig een kermisje op te zetten – stuitte ik onverwachts, maar niet helemaal, want zolang ik in Haarlem zit te schrijven moet ik af en toe aan hem denken, op een buste van Mulisch. Een bronzen gezicht eigenlijk meer, van een jonge Mulisch, die zich, met de ogen dicht, aan de zon lijkt te warmen. Geen slecht beeld. Hooguit een beetje klein, in vergelijking tot dat andere bronzen beeldhouwwerk op de Grote Markt, dat nergens op lijkt en de immense Bavo-kerk. Maar de beeldhouwster, Jikke van Loon, had het ook nodig gevonden haar poëzie in de zijkant van de zuil te bikken, en dat deed pijn. Iemand had haar moeten tegenhouden. Mulisch kon dat zelf niet, anders had hij het zeker gedaan.