Stichting
Gisteren een stichting opgericht. Dat moest, ik kwam er niet meer onderuit. Ik had al veel eerder een stichting moeten oprichten, maar het kwam er niet van, en om eerlijk te zijn zag ik er tegenop. Wat moet een mens met een stichting. En ik ken bijvoorbeeld geen notarissen. Ik ken veel advocaten, te veel advocaten zelfs, maar notarissen – nee. Dus wat doe je dan? Dan kijk je op 't interweb en voordat je het weet zit je te chatten met Fenna bij Ligo die je vragen stelt als: 'Ben je van plan incidenteel werknemers uit te lenen?' Ik bedacht een gewichtige naam voor mijn stichting, maakte €422 (€349 + BTW) over en K L A B A N G ! mijn stichting was in oprichting en binnen twee dagen zou ik worden gebeld door... een notaris in de Bijlmer, die de boel gaat 'passeren'. Het gedeelte waar ik trouwens het meest tegenop zag bleek achteraf het makkelijkst: de samenstelling van het bestuur. Dit kostte me 2 telefoontjes en 1 appje. Toen ik zo soepeltjes mijn stichtingsbestuur bij elkaar had, begon ik me in ernst af te vragen of de door mij benaderde personen het wellicht l e u k vonden om in mijn bestuur zitting te nemen, en, in het verlengde daarvan, of ik het wellicht l e u k vond om een stichting te hebben. Ik vrees het.