Deel 4: Zorgvuldigheid



Het is twaalf uur in de middag als ik eindelijk de rolluiken durf te openen. Voor elk venster dient een knop te worden ingehouden. Even word ik als een konijn in zijn hol verblind door het zonlicht, rechtstreeks en weerkaatst door de Middellandse Zee. Ik steek mijn hoofd naar buiten en merk op dat de ene haperende deur van de elektrische poort niet helemaal gesloten is: zorgvuldig is mijn nachtelijke ordeverstoorder niet, aan de andere kant: de zorgvuldigen spelen een marginale rol in de geschiedenis. Pas als ik mijn tien matineuze baantjes heb getrokken – het moeten er tien zijn, niet één minder of meer – besef ik dat het lijk weg is. Het enige wat resteert op de plek waar het lag is een pluk zwart haar en een substantie die het midden houdt tussen bloed, kwijl en ondetermineerbaar overgeefsel. Met alle schoonmaakmiddelen die ik kan vinden schrob ik de rand van het zwembad schoon. Ik beloon mezelf met een espresso, en een croissant aux amandes, bezorgd door La Tarte Tropezienne, een uitstekende bakker. Net als ik tot mijn niet geringe opluchting vaststel dat ik met minimale inspanning van een nijpend probleem af ben – namelijk: wat te doen met het lijk – voel ik een scherpe pijnscheut bovenop mijn schedel, ik vermoed openhaard-gereedschap, en een brute kracht die mij met klapstoel en al het water induwt.

7 opmerkingen:

  1. Ik hou toch vast aan een droom. De onbewogenheid van de ik-persoon bij de vondst van het lijk, geaccentueerd door de bezorgdheid voor vuil bij het zwemmen. Dat de ik de gevolgen van de orage volledig zijn ontgaan.
    Dromen verschonen dergelijke ongerijmdheden, de werkelijkheid niet, zelfs niet de werkelijkheid van fictie. En aan Freud valt helemaal niet meer te ontkomen door de droom (in de droom) over een armetierig zwembroekje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. proef ik deze week enige inspiratie door alfred hitchkock

    BeantwoordenVerwijderen
  3. en ook wel degelijk freud, zou ik zeggen, femke: hitchKock...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op dit blog geldt een strikt verbod op naamgrappen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als het al geen slip of the pen was, dan een soort omgekeerde of oplossende naamgrap. Maar evenzogoed veelzeggend, zou Freud beweren.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. mmmm.....mag er nou niks op dit blog

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn