Non, il probablement ne regrette rien

Marvel Harris

Zonder het te weten is Marvel Harris bezig te veranderen in een oude vriend van mij zoals ik hem mij herinner van veertig jaar geleden of daaromtrent. De overeenkomst is opmerkelijk. Nu was die vriend van mij van veertig jaar geleden, J., al enigszins androgyn, zoals wij allemaal androgyn waren destijds, – ja, waar is onze androgynie gebleven? – maar hij was toch echt wel een jongen, dat weet ik zeker, dat heb ik gecheckt. Meer een jongen dan ik, zelfs. Zo had hij eerder de baard in de keel, eerder 'haartjes' en eerder spierballen en wat dies meer zij. Ik weet niet hoever Marvel is met haar transitie, of moet ik zeggen zijn transitie, maar ik vraag me met terugwerkende kracht af of ik me destijds had kunnen voorstellen dat vriend J. transgender was, of genderdysforisch of iets dergelijks. Ik kan het me nu wel voorstellen, maar kon ik het me toen voorstellen? Wist ik ervan af? Misschien een vaag besef. Wat als J., de vriend van toen, sinds ik hem niet meer gezien heb, bezig is een transitie de andere kant op? Dan zijn de genders weer in evenwicht. Er zijn ook transgenders met spijt, wist mijn moeder me te vertellen. Dit had ze gelezen. Dat er transgenders zijn met spijt wil ik best geloven. Van iedere beslissing kun je spijt hebben, dus ook van een sex change, alleen lijkt me het rechtzetten hiervan iets bewerkelijker. Zoals je laser shops hebt om tattoeages weg te werken, krijg je straks sex shops om je sex change terug te draaien. Met de groeten uit Nashville. Maar Marvel ziet er niet uit dat hij spijt heeft. Integendeel. Gelukkig maar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn