 |
| Oksana Tanasiv |
'Leuk' dat je er weer bent, dat was toch wel een tijdje geleden, dat we elkaar 'zagen'; dat wil zeggen, ik zie je niet (tenzij ik een anale selfie zou maken, waar ik nu geen zin in heb), ik v o e l je alleen, en niet zo'n beetje. Je bent weer 'lekker' aanwezig. De vraag die mij bezighoudt is wel, wanneer ga je weer weg. Neem dit alsjeblieft niet persoonlijk. Het gaat me niet om jou als zodanig, meer om jouw soort, de subcategorie van bloedvatuitstulpingen op krappe plekken. Nu zou je me kunnen betichten van, ja, van wat eigenlijk, nou ja, zoek maar uit, verzin maar iets, er is vast wel iets dat eindigt op -isme waar ik me aan schuldig maak, uitstulpisme, het wordt langzamerhand lastig zo niet onmogelijk om een uitspraak te doen waar niemand aan zich aan stoort, waar niemand zich gekwetst door zou kunnen voelen en die toch iets betekent, meer dan een tautologie als 'druk leidt tot uitstulping'. Ik heb het idee, maar corrigeer me als ik verkeerd zit, dat je dit keer wat feller de kop op steekt dan normaal, alsof je een punt wilt maken, alsof je me wilt wijzen op iets dat ik zelf over het hoofd heb gezien. Als dat zo is, geachte aambei, wat? Kun je specifieker zijn? Nee, natuurlijk. Je speelt je spel in stilte, achter mijn rug om, veilig uit het zicht. Wat dat betreft ben je een prachtig voorbeeld van passieve agressie. Gefeliciteerd daarmee. Tot zelden in de toekomst,
Je gastheer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn