Een gruwelijke vergissing

Max Ernst: Oedipe Rex

Je – ik – wil nog wel eens vergeten dat Oedipus  p e r   o n g e l u k  zijn vader vermoordde en zijn moeder huwde (zijn ogen stak hij dan weer  w e l  opzettelijk en bij volle bewustzijn, mogen we aannemen, uit; aan de andere kant, wellicht was hij toen van de ratten bezeken. Goed.). Dit oerdrama berust dus op een verschrikkelijke vergissing. Is het mogelijk je zo gruwelijk te vergissen? Tot twee keer toe? De moord op de vader lijkt er in de diverse varianten op de mythe met de haren bijgesleept: een zwak plotpunt. Ter opfrissing van het geheugen: Oedidpus komt per ongeluk een grijsaard tegen in een koets en krijgt het met hem aan de stok, hetgeen dus tot de abusievelijke vadermoord leidt. Een vorm van road rage avant la lettre, maar niet erg geloofwaardig. Als hij dan de troon bestijgt, die van zijn vader, zonder dat zijn moeder, de weduwe, weet dat O. haar zoon is, denk je opnieuw: dat kan beter. De persoonsverwisseling, de incognito verschijning, de dubbele identiteit, het zijn narratieve stoplappen (hoewel ik die ook heb gebruikt in FAKE). Toch blijft de vadermoord en het moederhuwelijk tot de verbeelding spreken, misschien omdat ze, nou ja, dat had Freud natuurlijk goed gezien, zij het om de verkeerde redenen, een terugkerend patroon laten zien. We kennen allemaal mannen die met hun 'moeder' zijn getrouwd (ik ben er zo een, en als u eerlijk bent, u ook), maar dan zit je nog met die vadermoord. De zoon moet definitief breken met de vader, door, ja, wat ook alweer te doen? De familienaam te schande maken?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn