Drie kinderen, drie diploma's. De eerste diploma-uitreiking geschiedde in het lokaal van de gediplomeerde, hier hoefde geen ouder bij te zijn. Winst dus op twee fronten, zou je zeggen. Trots beende de negenjarige het huis in, wapperend met zijn Tafeldiploma, waar hij al zo lang op had gewacht. Tafel van 1: krulletje, tafel van 2: krulletje, enzovoorts, enzoverder tot in de eeuwigheid amen. Heeft dat tafels oefenen op de fiets naar school toch nog zin gehad.
Het glansrijk behaalde diploma voor de vierjarige had geen naam, ik wist alleen dat ik 7 euro in een envelop moest stoppen met haar naam erop. De uitreiking was kort maar krachtig, en ik weet nu om welk diploma het gaat: Rode Slip. Dat moet dan Rode Slip numero 2 zijn want ze had al een rode slip. Hoewel ze van judo af wil om te gaan dansen net zoals haar hartsvriendin, was ze toch apetrots. Natuurlijk, iedereen die een schouderklop krijgt is trots, ook al heeft hij er niets voor hoeven doen.
Mijn favoriete gymnasiast ondertussen, is gymnasiast af, maar niet dan nadat hij zich dinsdag op het podium van het Fons Vitae Lyceum had laten schofferen door zijn mentor en scheikundelerares, mevrouw Lipman. Die noemde hem een calculerende leerling die 'opging in het meubilair', terwijl hij een 10 had voor zijn profielwerkstuk (en daarvoor ook nog een PWS-prijs won). Bedankt, mevrouw Lipman!
Eerlijk is eerlijk, twee weken later, nadat ik protest had aangetekend bij de decaan, vond mijn oud-gymnasiast alsnog bij de post allerlei aardige woorden van andere (oud)docenten van het Fons. Klagen helpt, hoewel that which has been said cannot be unsaid.
BeantwoordenVerwijderen