'Assassin' heeft niets met Latijn te maken – ook niet met Grieks trouwens –, maar wel van alles met de Assassijnen, een Middeleeuws volkje lees ik, dankzij een link van Mikkel, op Wikipedia, dat nogal moordlustig was. Vandaar de semantische connectie met het woord dat wel tot het Engels en het Frans is doorgedrongen, maar niet tot ons mooie taaltje.
Die naam Assassijnen schijnt dan weer af te stammen van het woord voor hasjiesj-liefhebbers, dit omdat de Assassijnen behalve van moorden ook van blowen hielden (of hoe ze in die tijd ook hasj tot zich namen, mogelijk trokken ze er thee van). Er is ook een saaiere uitleg van de etymologie van de Assassijnen maar daarmee zal ik niemand vervelen.
Die kill+dope-connectie verklaart trouwens wellicht waarom game-makers op deze obscure geschiedenis een computerspel hebben gebaseerd: Assassin's Creed.
En dat verklaart weer waarom Mikkel er van af wist, want die is een fervent Assassin's Creed-adept. Als hij minder dan zes uur Assassin's Creed speelt op een dag, dan heeft hij naar eigen zeggen, 'nauwelijks gespeeld', en 'helemaal geen kans gekregen er behoorlijk in te komen'.
Enfin, ik ben niet van plan dat spel te gaan spelen, hoewel ik daar nu alle tijd voor zou hebben. Ik heb daarentegen wel Enna op pad gestuurd om Alamut te kopen, van de mij volstrekt onbekende Vladimir Bartol – kennelijk, en alweer volgens WP, het hoogtepunt uit de Sloveense literatuur. Dit boek was opgedragen aan niemand minder dan Mussolini. Moraal van het verhaal: 'Niets is echt, alles is toegestaan.' Dat wordt mijn nieuwe credo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn