Radek bestudeerde zijn nagels, die, schatte hij, even lang waren als die van de life coach, alleen had hij minder uitgegeven aan manicure. Eigenlijk voelde hij er niets voor om opdrachten uit te voeren voor deze vrouw om zijn fondsen, die hij nota bene eerlijk had verdiend, en die hem onrechtmatig waren ontnomen, weer in ontvangst te mogen nemen. Hij wilde, met zijn 'kroontjes' zo snel mogelijk voor soep naar Zizkov, maar zie, Jitka beschikte over een uitzonderlijk gevoel voor timing: ze opende een ijskast zo groot als de laadbak van een vrachtwagen, schonk een glas Ryzlink voor hem in, van die knisperige, vette, Boheemse witte wijn, en haalde trdelnik uit de oven. 'Ik ben verslaafd aan trdelnik,' zei Jitka. 'Ik leef op die dingen. Je zou zeggen, een mens heeft af en toe ook zout nodig, maar ik ben kennelijk een uitzondering. Ik bevredig mijn zoutbehoefte op een andere manier.' Toen dorstige Radek met zijn rauwe klauwen naar de Ryzlink greep riep de life coach: 'Stop! Voordat er ook maar iets geconsumeerd gaat worden door jou, lieve Radek., in mijn huis, wil ik dat je grondig, en bloedheet, gaat douchen. Tussen de bedrijven door zal ik je inschuimen, lieve Radek, knippen, kaal- en gladscheren, van top tot teen. Tenslotte duw ik je opnieuw geheel ingezeept onder de douche en als je dan, herboren, in de Kafka-badjas van mijn man, weer ten tonele verschijnt, dan pas, lieve Radek, mag jij van mij eten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn