Radek Z. veegde zijn voeten. Letterlijk, want hij had geen schoenen aan (hij geloofde niet aan schoeisel), en aan zijn voetzolen, alsmede tussen zijn behaarde tenen, kleefden diverse ongerechtigheden, zoals kauwgum en plukjes papier en tabak. Eindelijk zwaaide de deur van Jitka's appartement open en voor hem verscheen een bleekblond wicht op ultrahoge hakken, met een niet te negeren boezem, die slechts ten dele verscholen bleef onder een gitzwart truitje. 'Hi,' zei ze, op zijn Amerikaans, 'wat moedig dat je gekomen bent.' Radek had geen verstand van dit soort zaken, maar de snuitachtige mond van de life coach, dacht hij, moest het werk zijn geweest van een plastisch chirurg. 'Kom verder.' Jitka klakte op haar hakken in een boogje rondom de hand die Radek naar haar uitgestoken hield. 'Wat verrukkelijk om een zwerver over de vloer te hebben. Op blote voeten nog wel, hoe authentiek.' In de keuken knikte ze naar een barkruk waarop Radek Z. mocht gaan zitten. Zelf hing ze tegen een brandschoon en kennelijk nooit gebruikt fornuis aan. 'First of all: je vraagt je natuurlijk af hoeveel kroontjes je vandaag hebt opgehaald.' Jitka stak een ultralange sigaret op tussen haar ultradunne vingers en blies de rook door het schijnsel van een lamp in de vorm van een zee-anemoon. Op de achtergrond pompte zachte housemuziek. 'Dat zal ik je vertellen, Radek my dear, en je krijgt ze allemaal terug, en nog meer, als je precies doet wat ik zeg.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn