 |
| Deborah Dancy, Throw me a lifeline |
De scenarioschrijvers hebben er zin in. Ze vuren het ene na het andere idee op elkaar af, als soldaten die granaten overgooien in een loopgravenoorlog, maar dan over de app. Ze wachten of het idee afgaat, aanslaat, beklijft. Of een andere scenarioschrijver, liefst de kritische, er op door gaat, er op varieert, het als een premisse beschouwt, een vruchtbare premisse. Voor een film. Of een serie. Anything.
De titel hebben ze al. Spreek het maar uit: Covid-19. Een geweldige titel, met suspense, belofte, passie. Niets meer aan doen.
The Virus, The Corona Files, en Why I Hate My Self Quarantine, waren al in een eerder stadium gesneuveld. Te..., vul zelf in.
Trouwens nooit beginnen met de titel. Nooit! Eerst het verhaal. Waar is het verhaal?
Een man die zijn oude vader per ongeluk aansteekt. De vader overlijdt. Op het sterfbed kijkt hij opzij. Zijn zoon playbackt vanachter een raam een liedje van The Beatles.
Welk?
While My Guitar Gently Weeps.
Veel te prozaïsch! Denk buiten het krantenbericht om mensen, denk buiten het krantenbericht om! Het krantenbericht hebben we al. We moeten extrapoleren vanuit het krantenbericht naar de grotere waarheid! Alleen zo bereik je miljoenen!
Een man die moedwillig zijn vader aansteekt, die niet overlijdt; de zoon overlijdt, even later, in een auto-ongeluk.
Te moralistisch. Wat is dit, een plot voor een B-film uit de jaren twintig?
Ja, van deze eeuw. Wacht. Een vrouw die haar man aansteekt. Hij geneest, neemt wraak door haar in kleine plakjes te schaven met een mandoline en die plakjes te voeren aan de ratten bij de vuilcontainer.
Waar is het drama? Dit is gore. Wat is haar drijfveer? Dat ze op hem uitgekeken is omdat hij alleen maar zit te zeuren over de lockdown? Dan moet dat erin!
Wat is een mandoline?
Een apparaat om je partner mee in plakjes te snijden.
Een man die denkt dat hij door zijn vrouw is aangestoken, op sterven ligt en haar om die reden doodt door een contractkiller in te huren.
Huurmoordenaar! Gebruik je moerstaal mensen! Hier en daar een Engelse term laten vallen gaat je scenario niet redden!
Een transgender die de geheime interseks-minnaar van zijn –
Ho stop. Er ontbreekt iets.
Wat?
Hoop. Waar is de hoop? We moeten hoop hebben. In het verhaal bedoel ik. We moeten de kijkers een reden geven om te leven.
The Vaccin.
The Vax Wars? Waarin de vaxxers het opnemen tegen de anti-vaxxers? Mad Vax?
What about The Solution?
Ik dacht dat we al een titel hadden.
Een werktitel ja.
Waarom niet The Final Solution? Ben je helemaal mesjogge?
Dit wordt een hele, hele slechte film.
Focus! Mensen willen niet verder in de spleet van hun zitbank worden geduwd, niet kopje onder gaan in het moeras, niet terug onder het puin gesmeten als ze er net uit klauteren. Ze willen omhoog getild worden, aan hun haren desnoods, verheven uit de shit, uit de bagger, ze willen... verlicht worden.... en niet door een spaarlamp.
Nirvana?
Nirvana, ja. Voor minder doen we het niet. Nirvana of nooit meer wakker worden. Dat is de keus.
Zo zo. Maar verlichting, mind you, komt dezer dagen in de vorm van een spuitje. Ik kan het ook niet helpen.
Spritz!
Kijk dat is een titel. Vergeet Covid-19. Spritz!
Refereert te veel aan Brood.
Brood?
Brood, Herman? Die van het Hilton Hotel? Luister: man geeft hypochondrische vrouw een spuitje, dat blijkt een overdosis vaccin te bevatten, waardoor de vrouw overlijdt. Een andere man komt uit de coulissen, blijkt dat net de man te zijn met wie hij altijd al –
Misschien moeten we het hierbij laten voor vandaag. Dit wordt nix.
Je hebt gelijk. Ik ben leeg.
Ik ook.
Morgen weer brainstormen over de app?
Hier is een challenge: probeer 24 uur lang geen enkele media te consumeren en alleen met een notitieblokje in je hand (natuurlijk mag dat ook je telefoon zijn) je invallen te noteren. Tussendoor wandelen. Wandel je poten stuk mensen. Dan bespreken we jullie invallen morgen in de groep.
Eh... morgen kan ik niet.
Waarom niet?
Om heel eerlijk te zijn heb ik het te druk met mijn nieuwe scenario.
Nieuwe scenario? What the? Buiten de groep om?
Wist je niet? Zij gelooft nog in de auteur, het genie dat in d'r uppie alles uit haar mouw schudt.
En wat mag dat dan wel wezen? Licht ons in.
De radeloze scenarioschrijvers.
Is dat de titel?
Yup.
Premisse?
Een groep scenarioschrijvers. Brainstormen zich suf over het alomvattende scenario. Serie of feature, er is een hoop geld mee gemoeid. Producenten bonzen op de deuren. Leidt tot een boel agressie. Passief en actief. In de groep en aan het thuisfront. Maar ze komen er niet uit.
Ontknoping?
Groepsseks.
Ik wist het.
Get me rewrite!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn