22. A letter for Doctor Proctor



Ik was zo verdiept in mijn Hardy en Ramanujan, en in het getal 1729 (dit was de weinige wiskunde die ik begreep: 1729 is het laagste getal dat zich op twee verschillende manieren laat definiëren als de som van twee derde machten) dat ik niet in de gaten had dat er een brief werd bezorgd. 'Gewoon', door de gleuf van de deur, recht op de mat: een rechthoekig papieren object, met To whom it may concern erop. Aangezien het een zwarte, roodgevoerde, in gouden inkt beschreven envelop was, veronderstelde ik dat hij van Enna afkomstig was, – mijn vrouw hecht aan papieren esthetica, hetgeen met haar Japanse wortels te maken zal hebben – , maar ik kon nergens zeker van zijn, op dit punt aangekomen in mijn leven. Misschien voor de leesbaarheid, had ze kinderachtige blokletters gebruikt.
'Don't you have a strong feeling that history is finally catching up with you?... We do... Doctor Proctor...! We know that you think you have paid your dues, that all has been said and done, case closed etcetera, but let me tell you, you haven't suffered at all... you've just gone about your business, as if nothing had happened... your whole demeanor, your arrogance, your so called blissful ignorance is just painfully inappropriate...  U SHOULD BE HANGING IN CHAINS AND SCREAM AND RATTLE TILL NOBODY SAVES YOU † † †'
Ik wreef mijn ogen uit. Dit was niet het antwoord dat ik verwacht had op het epistel dat ik Enna in een romantische bevlieging had geschreven maar helaas niet had kunnen posten...
Ik liep naar het wasbakje in de kombuis en plensde wat koud water in mijn gezicht. Jezus, wat zag ik eruit... een wandelend lijk...
O god, dit zal wel weer om die arme jongen gaan... Hoe lang was het nou geleden? Zeven jaar, nee: negen...! Natuurlijk was het een onverkwikkelijke, verschrikkelijke geschiedenis geweest, met 'alleen maar verliezers', en geen publiek op de tribune... maar kom op zeg, get a grip people, die jongen was volwassen, hij wist wat hij deed, althans daar mocht je vanuit gaan... hij wist wat ik deed... Mutual consent: een nuttige term in dit verband waar ik veel aan heb gehad. Alles was keurig vooraf vastgelegd... Daar was hij juist op afgekomen... Een professional, een specialist... Hoe had ik kunnen weten dat het zo grandioos mis zou gaan? Dat had niemand kunnen bevroeden... Maar hoe dan ook, mij viel niets te verwijten...
Ik verbrandde de brief boven het fornuis, ruimde de asresten op en ging douchen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn