2. 'Are you sure?'

Hani Amir

Ik richtte me op, keek uit over de stille woonwijk en boog me toen weer voorover naar het autoraam. 'I beg your pardon?' Ik had de grote, kale man met de sik heus wel gehoord, ik was zelfs al bezig lijstjes op te stellen van mogelijke opdrachtgevers en motieven, maar ik moest tijd winnen. Als iemand aankondigt je te vermoorden is elke seconde tijdwinst.
'We are going to kill you. Understand?'
Ik gaf een miniem knikje. De andere man, die zich had opgevouwen op de achterbank, keek nogal verkreukeld uit zijn ogen, alsof hij net was ontwaakt uit een twaalf-uur durende droomloze slaap. Hij zag er niet uit als een moordenaar.
Mijn talige brein zag nog kans aandacht te schenken aan het verschil tussen assassinate en kill. Waar kwam dat assassinate vandaan? Ik herkende er geen Latijn in, maar dat kon aan mijn Latijn liggen. Assassineren had je niet in het Nederlands, hoewel assassineren een goed neologisme (of eigenlijk: anglicisme) zou zijn, een verrijking van de taal.
'Are you sure?'
De man met het sikje antwoordde door mij zijn mobiele telefoon te laten zien. Erop een foto van mijzelf van een paar jaar geleden, zo'n klein fotootje, waarschijnlijk geplukt van LinkedIn. Het was geen pr-foto, geen selfie, maar een spontane foto. Sympathieke oogopslag. Sproeten. Onbezorgde rossige krullen. Plat brilletje.
De man borg zijn telefoon weer op. 'Are you Into M. Geniet, date of birth April 20th, in the year 1978?' Into sprak hij uit als het Engelse into, Geniet sprak hij uit als 'kiniet'. Alleen de M sprak hij correct uit.
Opnieuw gaf ik een knikje. Ontkennen was even zinloos als ontkennen dat de huurauto die deze twee aspirant moordenaars hadden gehuurd aan de kleine kant was. Over het dak van het autootje staarde ik in de richting van ons huis. Een kapitale villa, heette zoiets in makelaarsjargon. Enna zat niet meer aan tafel.
Nu hard wegrennen, tegen het verkeer in?

2 opmerkingen:

Wat fijn dat jullie er zijn