Op Z.'s facebookoproep 'Wie wil er met De Jeude aan een onderaardse wandeling beginnen?' kwamen zeventien likes, vier melige en twee serieuze reacties. Aanvankelijk had Z. niet willen meehelpen aan De Jeudes wens om een partner te vinden voor zijn onderaardse wandeling. Niet alleen vanwege de morele implicaties, maar vooral vanwege de tegenstrijdigheid in De Jeudes gedachtengoed. Immers, wie Ultieme Autonomie nastreeft, heeft bij definitie niemand nodig. Maar Z. had zijn bezwaren vrij snel terzijde geschoven toen De Jeude, na een korte blafbui, had uitgeroepen: 'Maar autonomie heeft post mortem toch helemaal geen betekenis meer?!' – Eén van de serieuze reacties kwam van Ariane, een kennis van De Jeude en Z. uit de tijd dat zij nog snoeiharde gitaarrock maakten in een onverwarmde loods aan de rand van de stad. Ariane wilde toen heel graag grunten. Ariane was een meisje dat geen vrouw wilde worden. Niet alleen wilde ze niet ouder worden – dat had ze gemeen met de meeste vrouwen –, maar ze wilde ook geen moeder worden. Kinderloos of de dood, in haar woorden. Ze voorvoelde dat ze zich zou verliezen in haar kind en ze wilde zichzelf niet verliezen – althans niet op die manier. De Jeude was stiekem altijd een beetje bezeten geweest van Ariane, maar dat was niet zo bijzonder want iedereen was bezeten van haar, stiekem, of niet zo stiekem (zoals Z., die nergens een geheim van maakte omdat hij naar eigen zeggen nergens bang voor was). 'Count me in!!!' had ze ge-uitroeptekend op de facebookoproep. En: 'Ik wist niet dat die gek nog leefde!!!'
