vele mensen bijeen
ik alleen met mijn moeder
hij glijdt langzaam weg,
in een door zijn eersteling gemaakte kist
in zijn schone trui, met zijn groentjes, duckies en pet
plus een brief van zijn dochter
we kijken hem na, hoe hij
de Parklaan uit zweeft, zonder aarzeling,
een flauwe bocht neemt
naar de oneindigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn