Natuurlijke dood

De natuurlijke dood als oneindige moeheid,

als niet meer kunnen, op zijn –

niet levensmoe –

maar te moe om te leven

Ik kwam tot deze definitie toen ik mijn vader

hoorde verzuchten dat hij zo moe was, zo moe –

te moe om zich te verplaatsen, te praten,

te eten, te ademen

Edoch nadat hij een half uur op bed had gerust

lokte ik hem er weer uit met een wijntje –

hij was behoorlijk opgeknapt,

als begon hij aan een nieuwe jeugd

Ik vertelde hem over een meisje van zeventien

dat dood wil dat niet meer leven wil

dat klaar is met het leven –

ze heeft van alles geprobeerd, het lukt maar niet

Mijn vader nam een slokje van zijn wijn,

hij at een nootje, nam een hapje

van het toastje dat ik voor hem had belegd met kaas

en zei bizar