8. Bird's eye view

Drizzle


Ondanks de motregen ben ik toch maar de tuin ingegaan. Ik had behoefte mijn lotgenoten te ontmoeten. Of het nu aan de motregen lag, of aan die idioten die eindeloze troep en herrie maken op het balkon bij de overburen weet ik niet, maar noch de passief agressieve, noch de grote rode liet zich zien. Ik had de binnentuin alleen. Tot ik bij wat ik maar zal noemen de Zwarte Doos kwam. Het dak was opengeschoven. Ik waagde me voorzichtig op het glas in het plafond. Deze bird's eye view had ik nog niet eerder gehad. Ik zag twee mannen aan een wit bureau. De een hield zijn hoofd voorover, alsof hij bezig was een vlek uit zijn broek te poetsen, de ander staarde naar de wand, en uiteindelijk naar mij. Ik liep meteen door, omdat ik me betrapt voelde, en niet graag van onderen bezichtigd word, maar hij keek alleen maar, peinzend. Het scheen hem niet te deren dat ik hier zat. Hij had zijn aandacht bij iets anders, maar waarbij kon ik niet ontdekken. Na een tijdje hoorde ik zacht gebrom uit de Zwarte Doos komen, het veroorzaakte lichte, niet onplezierige trillingen rond mijn kringspier. Ineens begreep ik het: de ene man was de andere iets aan het vertellen, maar wat dat dan was bleef duister.

1 opmerking:

  1. Benieuwd of het zachte gebrom van de ene man de andere man vergelijkbare sensaties in het anusgebied bezorgde.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn