Plechtigheden



Uw liefdesdominee heeft weer genadeloos toegeslagen: eén zaterdag, twee huwelijksplechtigheden. 's Middags twee plastisch chirurgen in de Andrieskerk te Amerongen. Inkopper: 'De vraag wat ze aan elkaar wilden veranderen kreeg bij deze tortelduiven een heel andere lading. [Pause for effect.] Het bleef bij kleine dingen.' Niet bij mijn bewegende woorden, maar bij de bewegende muziek, Frans Halsema's Voor haar, niet onverdienstelijk vertolkt door La Clé de la Soul, hield het bruidspaar het niet meer droog. Ook deze geestelijke moest bij de zin 'Zo alleen maar wil ik verder leven' een brokje wegslikken. Stond ik maar op de kansel, dacht ik, torende ik maar hoog uit boven de gemeente, dan bleef mijn verkrampte tronie verborgen, nu moet ik mij een houding aan zien te nemen bezijden mijn gouden lezenaar. 's Avonds was het alweer raak, maar nu bij twee grootheden uit de muziek in de Kapel van Blijburg. Met het oog op het stoffen plafond had ik mijn theatrale kandelaar meegenomen. De brandweer hoefde niet uit te rukken. Ook bij het muzikale intermezzo tijdens deze plechtigheid, een acapella versie van Wayne Shorter's Footprints in een arrangement van de bruid, kneep ik mijn neus dicht om niet in een woeste huilbui uit te barsten. Na de plechtigheid kwam de oom van de bruigom op me af en vroeg: 'Die belofte die je ze liet doen, waar ik die vinden op internet?'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn