Zonder iets te zeggen grist de ongenode bezoeker met het Hitler-haar opeens Marilyn's Last Sitting uit mijn schoot, waar het al die tijd heeft gelegen om mijn Glockenspiel af te dekken, houdt het boek in de lucht en schiet er met zijn Glock een gat door. Door de demper op de Glock blijft het geluid van het schot bijna onhoorbaar, een droge 'pop' - als een lamp die springt als je het licht aandoet - ; het caramboleren van de kogel daarentegen galmt als en een micro-symfonie van Stockhausen door de betegelde ruimte. De kogel die Marilyn's Last Sitting doorboorde is naar het ligbad gereist om uiteindelijk in het zwartuitgeslagen kinderspeelgoed dat daarin ligt verzameld, tot stilstand te komen. Vervolgens legt de man zijn pistool op de wastafel, waar ik in theorie bij zou kunnen, als ik half opstond van de WC-pot, en bladert door het doorboorde boek. Lijkt het maar zo of stijgt er werkelijk rook op uit de bladzijden? 'Aha.' Grinnikend slaat de man een pagina open met een foto van Marilyn, waarin het kogelgat precies samenvalt met een van haar tepels. 'Guck mal,' zegt hij, voordat hij het boek op de grond gooit. 'Zoiets kan gebeuren als je niet meewerkt. Also bitte keine Witze.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn