Terwijl ze zich vanochtend tussen ons in nestelde
kwam onze dochter met een openbaring.
Secondes, zei ze, zijn als vallende druppels.
Ze verstrijken
– dat woord gebruikte ze niet –
en komen nooit meer terug toch?
Wij kunnen dit beamen.
Net als deze dag. Het jaar.
De eeuw. Tijd komt en gaat
en dat was het dan.
Alleen in gedachten kun je spelen
met de tijd als een hond met een stok.
Het was even stil.
Er tikte geen klok
maar het besef groeide.
Als ze al was teleurgesteld
troostten wij haar en onszelf
met haar fantastische leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn