de dood komt via de achterdeur
houdt zijn jas aan, mompelt iets
hij – ik kan me hem moeilijk anders voorstellen –
gaat aan de keukentafel zitten
steekt een sigaret op, inhaleert diep
de koffie laat hij koud worden
hier nog wat gebeurd
wil hij zogenaamd weten
druk druk druk zeker, zijn peuk
dooft sissend in het kopje
als we bijgekomen zijn van de schok
ons neergelegd hebben bij het verlies
kunnen we niet anders dan de tafel afruimen
proberen te vergeten, blijven gedenken
door de voordeur naar buiten leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn