1. Doppelgänger


Enigszins opgewonden en nerveus toch wel, maar op een goede manier opgewonden en nerveus, stapte ik uit het vliegtuig in Dallas, Texas, en begaf me per taxi naar het terras van restaurant Big Dipper, in het centrum, voorzover daar bij deze stad sprake van is, op een steenworp afstand van waar JFK's brein en plein public uit zijn schedel werd geschoten, voor mijn langverwachte afspraak met mijn Doppelgänger.
Dat wil zeggen, ik zou vandaag nog niet mijn Doppelgänger te zien krijgen, ik zou eerst contact hebben met een afgevaardigde van het bedrijf dat mij mijn Doppelgänger had bezorgd, U4U, en dan zouden we een dag later samen Michael Q. Darling, want zo bleek mijn dubbelganger te heten, een bezoek brengen. Hij woonde in een appartementencomplex in de wijk Preston Hollow, op zichzelf' Dat klopte alvast, dat hij op zichzelf woonde in een flat, want dat deed ik ook, en trouwens ook dat hij 'schreef' voor zijn 'werk', maar veel meer bijzonderheden dan dat had ik niet.
'So sir Viktor sir, are you at all jetlagged,' probeerde Erykah, de contactpersoon van U4U, conversatie te maken. Ik was niet verbaasd door het sir Viktor sir, want zo was ik vanaf het allereerste begin bejegend door U4U, en ik vond die aanspreektitel eigenlijk wel prettig. Viktor zou te intiem zijn geweest, en sir Frölke te zakelijk.
Erykah, een nors kijkende jonge vrouw met dreadlocks en Caraïbische roots (schatte ik),
Kinda, glimlachte ik, en dat was ook zo, al was ik aangenaam met de tijd mee gevlogen en kon ik dankzij de inslapertjes die ik mijn huisarts had laten voorschrijven, toch nog een paar uur mijn ogen dichtdoen. I'm really looking forward to tomorrow, slijmde ik, ik weet niet waarom, ik had helemaal geen reden om te slijmen aangezien ik U4U een vorstelijk bedrag had betaald voor hun diensten.
Erykah knikte, haalde de papieren erbij. I have to check: do you have a medical history that we need to be aware of?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn